از دست دادن حافظه

 

برخی از اشکال از دست دادن حافظه در اثر ضربه به سر ایجاد میشود.

از جمله آسیب های مغزی ناشی از ورزش های پرتحرک مانند بوکس، فوتبال و فوتبال آمریکایی.

اما از دست دادن حافظه میتواند بخشی از یک بیماری اولیه مغزی نیز باشد.

در افراد مبتلا به افسردگی، اختلال در عملکرد تیروئید و حتی مبتلا به کمبود ویتامین نیز مشکلات حافظه ای اتفاق می افتند.

که همه اینها با درمان مناسب میتواند منجر به بهبود حافظه شود.

همچنین میدانیم که استرس، خستگی، کم خوابی و احساس درگیربودن شدید میتواند باعث از دست دادن حافظه کوتاه مدت و فراموشی شود.

برای برخی از افراد که در دوران جوانی کمکی به سلامت جسمی خود نکرده اند؛ میانسالی میتواند دوره سختی از زندگی باشد.

اختلالات حافظه ای زیادی وجود دارند. که اغلب به دلیل نبود شناخت کافی نادیده گرفته میشوند.

اگر در انجام کارهای روزمره دچار مشکل میشوید.

و یا خطاهای عملکردی و شناختی زندگی شما را مختل می کند. ممکن است اتفاقی جدی تر از- از دست دادن حافظه مرتبط با افزایش سن در حال رخ دادن باشد.

 

اختلال شناختی خفیف چیست؟

اختلال شناختی خفیف (MCI) در تقریباً 20٪ از بزرگسالان بالای 65سال رخ میدهد.

کمتر از نیمی از افراد مبتلا به MCI در عرض پنج سال به زوال عقل آلزایمر مبتلا میشوند.

MCI با از دست دادن حافظه، کاهش آمادگی شناختی یا هر دو مشخص میشود.

هنگامی که این اختلال تا حد زیادی مربوط به حافظه باشد، پزشکان آن را به عنوان آمنستیک MCI میشناسند.

در فراموشکاری مرتبط با افزایش سن، افراد چیزهای نسبتاً ساده مانند محل قراردادن کلید ماشین خود را فراموش میکنند.

اما در Amnestic MCI، چیزهایی که بیماران فراموش می‌کنند مهم‌تر هستند.

مانند نامزدهای ریاست‌جمهوری! یا آنچه در جلسه آنلاین هفته گذشته مورد بحث قرار گرفت! دانشگاهی که نوه شان در آن درس میخواند و… .

با این حال، این اختلال “خفیف” در نظر گرفته میشود.

زیرا تأثیر قابل توجهی بر عملکردهای روزمره مانند تهیه غذا، رانندگی و بهداشت شخصی ندارد.

 

MCI غیرآمنستیک

زیرگروه اصلی دیگر MCI غیرآمنستیک نامیده میشود.

این اختلال به جای اینکه بر حافظه تأثیر بگذارد، به صورت زوال شناختی در زمینه های دیگر مانند زبان، درک فضای سه-بعدی یا توانایی تمرکز و حفظ توجه ظاهر میشود.

ممکن است برای فردی که دارای MCI غیرآمنستیک شده است، پیش بردن مکالمه، پرداخت صورت‌حساب‌ها، تصمیم‌گیری، تعمیر شیر آب یا درک سخنرانی مشکل باشد.

با این حال، باز هم، آسیب آنقدر شدید نیست که زندگی روزمره را مختل کند.

گفته میشود افرادی که MCI آنها بر حافظه و سایر انواع شناخت تأثیر می گذارد دارای MCI چند دامنه ای هستند. Amnestic MCI شایع ترین زیرمجموعه این اختلال است.

MCI از نظر شدت و مسیر بسیار متغیر است.

بسته به اینکه چه چیزی باعث آن شده است. ممکن است اوضاع بدتر شود، ثابت بماند یا حتی کلا از بین برود.

MCI موقت میتواند ازطریق اختلال تنفس در خواب، افسردگی یا داروها ایجاد شود.

عوامل خطر برای انواع دیگر MCI عبارتند از:

ژنتیک، سکته مغزی، ضربه به سر، کلسترول بالا، فشار خون بالا، چاقی، سیگار کشیدن و کاهش شنوایی.

مهم است که این عوامل خطر را به عنوان “علل” MCI در نظر نگیریم.

 

زوال عقل چیست؟

بسیاری از افراد، اختلال شناختی خفیف(MCI) را با زوال عقل اشتباه میگیرند.

در حالی که MCI میتواند زمینه ساز مراحل اولیه زوال عقل باشد. زوال عقل یک اختلال مغزی جداگانه محسوب میشود.

علائم زوال عقل آنقدر شدید است که بیمار را برای انجام کارهای روزمره به دیگران وابسته میکند.

اما دقیقاً زوال عقل چیست؟

اگرچه از دست دادن حافظه یکی از شایع ترین نشانه های زوال عقل است.

این اختلال اغلب با اشکال دیگری از زوال شناختی همراه است.

از جمله کاهش توانایی تفکر انتزاعی، قضاوت منطقی، صحبت کردن و درک کردن، و ارتباط فضایی با محیط زیست.

بیماران زوال عقل اغلب دستخوش تغییرات قابل توجهی در شخصیت خود می شوند. گاهی آشفته و گاهی اوقات دچار توهم می شوند.

 

انواع مختلف زوال عقل

بیشتر ما حداقل یک مبتلا به بیماری آلزایمر میشناسیم.

آلزایمر، یک نوع زوال عقل که با از دست دادن حافظه کوتاه‌مدت مشخص می‌شود.

پیشتر، راه های پیشگیری از آلزایمر در این مقاله توضیح داده شده است.

به طوری که بیمار اغلب یک سوال را با فاصله چند دقیقه از هم می پرسد و پاسخش را فراموش می کند.

بیماران مبتلا به آلزایمر اغلب تغییرات شخصیتی شدیدی را تجربه می کنند.

افراد مبتلا به بیماری آلزایمر دارای پلاک آمیلوئید بیش از حد و گره های عصبی فیبریلاری در مغز هستند.

اما اینکه آیا این تغییرات علت واقعی ابتلا به این بیماری هستند یا خیر، همچنان مورد بررسی قرار دارد.

شاید به این دلیل که بسیاری از افراد مسن تغییرات مغزی مشابهی دارند. اما هرگز دچار زوال عقل نمیشوند.

زوال عقل عروقی به دلیل قطع جریان خون به مغز ایجاد میشود.

که میتواند پس از سکته مغزی، خونریزی مغزی یا ضربه به سر اتفاق بیفتد.

اما بیشتر اوقات علت کاهش جریان خون ناشی از تنگ شدن چندین شریان کوچک است که اکسیژن و مواد مغذی را به مغز می رسانند.

علائم مشابه زیادی بین افراد مبتلا به آلزایمر رایج است. اما بستگی به این دارد که کدام بخش از مغز بیشتر تحت تأثیر قرار بگیرد.

 

زوال عقل عروقی یا پارکینسون

زوال عقل عروقی از تجمع پروتئین های مضر در سلول های مغز ناشی می شود. که باعث مشکلات پیشرونده در شناخت، حافظه و حرکت می شود.

اگرچه بیماری پارکینسون معمولاً به عنوان یک اختلال حرکتی در نظر گرفته می‌شود. اما برخی از افراد علائمی مشابه سایر انواع زوال عقل مانند مشکلات عملکرد اجرایی، بازیابی اطلاعات و توجه نشان می‌دهند.

علائم تائوپاتی اولیه مرتبط با سن، یا PART، می‌تواند شبیه علائم بیماری آلزایمر باشد.

اما علائم PART بیشتر به از دست دادن حافظه محدود می شود. نه سایر مشکلات شناختی-رفتاری که معمولاً با آلزایمر مرتبط هستند.

گفته می شود افرادی که بیش از یکی از این بیماری های از دست دادن حافظه را دارند، به زوال عقل مختلط مبتلا هستند.

 

تفاوت بین زوال عقل و آلزایمر چیست؟

زوال عقل یک اصطلاح عمومی برای کاهش حافظه و درک شناختی است که گاهی به قدری شدید میشود که بیمار برای عملکرد روزمره به کمک احتیاج پیدا میکند.

بیماری آلزایمر شایع ترین علت زوال عقل است. که نزدیک به 5 میلیون آمریکایی درگیر آن هستند.

آلزایمر یک بیماری پیشرونده است. به این معنی که با گذشت زمان، گاهی اوقات در کمتر از چهار سال بدتر می شود.

در مراحل اولیه، بیمار از دست دادن حافظه را تجربه می کند. اما همچنان می تواند مستقل زندگی کند.

در اواسط مرحله آلزایمر، بیمار ممکن است اطلاعات مهم را فراموش کند.

در مراحل پایانی بیماری، افراد حتی برای ابتدایی ترین جنبه های زندگی روزمره به کمک نیاز دارند. و گفتگوی عادی غیرممکن می شود.

 

چه اتفاقی برای مغز می افتد که باعث آلزایمر می شود؟

دو ماده نقش احتمالی دارند.

که هر دو پروتئین های طبیعی هستند.

ابتدا بتا آمیلوئید در مغز انباشته میشود. تا زمانی که در شکاف بین سلول های عصبی که مجرای سیگنال هایی هستند که در مغز حرکت می کنند، پلاک هایی ایجاد شود.

پروتئین کلیدی دیگر به نام تاو نیز در طول زمان تجمع می یابد. و در داخل سلول های مغزی درهم می پیچد.

این دو پروتئین با هم سلول‌های بخش‌هایی از مغز را که برای حافظه، شخصیت و سایر توانایی‌های شناختی ضروری هستند، می‌کشند.